Το Σηράγγιο ή Σπηλιά του Παρασκευά, είναι ένα υπόγειο σπήλαιο, στον Πειραιά. Πρόκειται για μία σπηλαιώδη κατασκευή, που ανακαλύφθηκε το 1897. Το φυσικό κοίλωμα του Σηραγγίου προϋπήρχε αλλά αξιοποιήθηκε, με την εκτέλεση ορισμένων έργων από τους Μινύες(αρχαίοι κάτοικοι του Πειραιά).

Η Σπηλιά του Παρασκευά βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Καστέλας σε μία απότομη βραχώδη ακτή πάνω από τη θάλασσα, στη θέση που είναι σήμερα η πλαζ "Βοτσαλάκια", η άλλοτε "παραλία του Παρασκευά". Η στοά του Σπηλαίου εισχωρεί 12 μέτρα μέσα στο βράχο, κάτω από τη λεωφόρο Φαλήρου (Βασ. Παύλου), όπου βρίσκονται και δύο αρχαίοι τάφοι. Πιθανότατα ήταν ιερό, αφιερωμένο στον τοπικό ήρωα Σήραγγο. Μέσα στο σπήλαιο βρέθηκε και ο βωμός του Αποτρόπαιου Απόλλωνα.

 H αίθουσα έχει κυκλικό σχήμα και κοσμείται με διάφορα ψηφιδωτά. Το σπήλαιο αυτό είχε πολλά υπόγεια διαμερίσματα, κατασκευασμένα με δεξιοτεχνία. Στις δύο πλευρές της εισόδου του, υπάρχουν δύο ψηφιδωτά το ένα αναπαριστά την Σκύλλα και το άλλο έναν νέο σε τέθριππο άρμα, που κατά τον Ι. Δραγάτση είναι ο ήρωας Σήραγγος. Τα σωζόμενα μωσαϊκά αποδεικνύουν πως ο χώρος είχε υποστείμετατροπές στη Ρωμαϊκή περίοδο. Από τον Ισαίο μαθαίνουμε, πως το Σηράγγιο κατά τον 4ο αιώνα π.Χ. ανήκε στον Ευκτήμονα που το πούλησε στους Αντιφάνη και Αριστόλοχο αντί 3.000 δραχμών.

      Στους αρχαίους χρόνους δεν αποκλείεται να χρησιμοποιήθηκε ως «Ασκληπιείο» και ως «Πορφυρείο», για την κατεργασία των πορφυρούχων κοχυλιών που αφθονούσαν στην Πειραϊκή ακτή. Αργότερα στους Ρωμαϊκούς χρόνους το Σηράγγιο λειτούργησε ως δημόσιο λουτρό και τότε κατασκευάστηκαν τα δύο ψηφιδωτά, που υπήρχαν εκεί κι εξαφανίστηκαν στην περίοδο της Δικτατορίας (1967 - 1974).